W dobie pandemii, jak również wtedy gdy jeszcze nikt o niej nie słyszał, pracodawcy mogli i dalej mogą dokonywać tzw. zwolnień grupowych na podstawie ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Ustawa definiuje sytuację, kiedy zwolnienia większej ilości osób są właśnie zwolnieniami grupowymi podchodzącymi pod tą ustawę.
Art. 1
1. Przepisy ustawy stosuje się w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, w drodze wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę, a także na mocy porozumienia stron, jeżeli w okresie nieprzekraczającym 30 dni zwolnienie obejmuje co najmniej:
1) 10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników,
2) 10% pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 100, jednakże mniej niż 300 pracowników,
3) 30 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 300 lub więcej pracowników
- zwanego dalej „grupowym zwolnieniem”.
2. Liczby odnoszące się do pracowników, o których mowa w ust. 1, obejmują pracowników, z którymi w ramach grupowego zwolnienia następuje rozwiązanie stosunków pracy z inicjatywy pracodawcy na mocy porozumienia stron, jeżeli dotyczy to co najmniej 5 pracowników.
Na pracodawcę ustawa nakłada całą procedurę zwolnień grupowych, łącznie z zawiadomieniem właściwego urzędu pracy oraz zawiadomieniem w sposób właściwy pracowników i związków zawodowych. Dodatkowo, każdy pracownik objęty zwolnieniem ma prawo otrzymania odprawy pieniężnej.
Ważny, z punktu widzenia zwolnionego pracownika jest art. 9 tej ustawy, bowiem daje on uprawnienie takiemu pracownikowi na żądanie od pracodawcy ponownego zatrudnienia, o ile sam pracownik spełni określone przesłanki.
Art. 9
1. W razie ponownego zatrudniania pracowników w tej samej grupie zawodowej pracodawca powinien zatrudnić pracownika, z którym rozwiązał stosunek pracy w ramach grupowego zwolnienia, jeżeli zwolniony pracownik zgłosi zamiar podjęcia zatrudnienia u tego pracodawcy w ciągu roku od dnia rozwiązania z nim stosunku pracy.
2. Pracodawca powinien ponownie zatrudnić pracownika, o którym mowa w ust. 1, w okresie 15 miesięcy od dnia rozwiązania z nim stosunku pracy w ramach grupowego zwolnienia.
Jeżeli zatem, pracodawca rozpoczął rekrutacje, to pracownik może zgłosić zamiar podjęcia ponownego zatrudnienia w ciągu roku od dnia rozwiązania stosunku pracy. A sam pracodawca ma na to 15 miesięcy, czyli może ponownie zatrudnić pracownika aż do 15 miesięcy od dnia rozwiązania stosunku pracy. Wartym podkreślenia jest obowiązek pracodawcy do zatrudnienia takiego pracownika, który jednakże nie jest bezwzględny. Przyjmuje się bowiem, że pracodawca może odmówić zatrudnienia pracownika, jeżeli zatrudnił już na dane stanowisko innego pracownika jak również może powołać się na negatywną ocenę kwalifikacji i przydatności do pracy pracownika. Pracownik objęty zwolnieniem grupowym bowiem przechodzi ponownie ocenę swoich kwalifikacji i cały proces rekrutacji.
Należy także pamiętać, że pracownikowi w takiej sytuacji przysługuje roszczenie o nawiązanie stosunku pracy, które może dochodzić przed sądem, a nawet prawo do uzyskania odszkodowania w wysokości utraconych zarobków, jeśli ich nieuzyskanie pozostaje w normalnym związku przyczynowym z nie zawarciem stosunku pracy. Zatem, jeżeli jesteś zwolnionym pracownikiem w trybie zwolnień grupowych i chcesz wrócić do pracy do byłego pracodawcy, warto skonsultować się z prawnikiem i być świadomym przysługujących Ci uprawnień.
Comments