W artykule pt. „Stwierdzenie nabycia spadku” pisałam o sposobach sformalizowania faktu dziedziczenia. Jednakże, niejednokrotnie do dziedziczenia zostają z różnych powodów powołani spadkobiercy, którzy niekoniecznie chcą dziedziczyć po dalekim krewnym. Pojawia się wtedy pytanie co można zrobić? Czy można nie przyjąć spadku? I czy będą tego jakieś konsekwencje?
Przyjęcie spadku
W pierwszej kolejności należy odpowiedzieć na pytanie co to jest przyjęcie spadku? Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego przyjąć spadek można wprost albo z dobrodziejstwem inwentarza. Oznacza to, że wprost przyjmuje się całość spadku wraz z jego długami bez ograniczenia ich wysokości, a z kolei przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza powoduje przyjęcie całości spadku wraz z długami, ale tylko do wartości ustalonego stanu czynnego spadku i co najważniejsze wtedy spadkobierca nie odpowiada za długi spadkowe ze swojego majątku. Aby przyjąć spadek nie potrzeba w zasadzie podejmować żadnych czynności, bowiem gdy spadkobierca nie złoży żadnego oświadczenia oznacza to, że przyjmuje spadek z dobrodziejstwem inwentarza. Jednakże, konieczne jest podjęcie określonych czynności, aby spadek odrzucić.
Odrzucenie spadku
Przepisy kodeksu cywilnego określają termin jaki przysługuje na złożenie oświadczenia o odrzuceniu spadku. Jest to termin 6 miesięcy liczony od momentu dowiedzenia się o powołaniu do spadkobrania. W tym terminie należy albo pójść do sądu albo do notariusza, gdzie składa się oświadczenie o odrzuceniu spadku.
Odrzucenie spadku powoduje, że spadkobierca nie dziedziczy nic po spadkodawcy, a na jego miejsce wchodzą następni w kolejności spadkobiercy. Żeby spadek odrzucić trzeba mieć pełną zdolność do czynności prawnych, a więc być osobą pełnoletnią, która nie jest ubezwłasnowolniona.
Pojawia się pytanie co z małoletnimi dziećmi, które również mogą dziedziczyć? Czy one również mogą spadek odrzucić? Odpowiedź na te pytania znajduje się w następnym artykule.
Comments